Λίμνη Κερκίνη - Πουλιά παραποτάμιου δάσους

Κορμοράνος

Ο Κορμοράνος ή Φαλακροκόρακας είναι ένα μεγάλο (90 εκατ) μαύρο πουλί. Έχει χαρακτηριστικά πράσινα μάτια και κίτρινες αποχρώσεις στη βάση του ράμφους.

Όταν κολυμπά το σώμα του είναι βυθισμένο και το μόνο που εξέχει είναι ο λαιμός του και το κεφάλι του με κλίση προς τα επάνω.

Τρέφετε με ψάρια τα οποία πιάνει μόνος του, όμως επειδή το φτέρωμά του δεν είναι αδιάβροχο, μετά το ψάρεμα πρέπει να μένει με τις φτερούγες ανοιχτές για να στεγνώσουν.

Κάνει τη φωλιά του στα δέντρα των υγρότοπων από φύκια και κλαδάκια. Γεννάει την άνοιξη 3-4 αυγά τα οποία κλωσούν και οι δύο γονείς.

Κρυπτοτσινιάς     

Είναι ένας μικρόσωμος ερωδιός με βάρους που φτάνει τα 400 γρ. Είναι μοναχικός και ήσυχος. τρέφεται με μικρά βατράχια και ψαράκια. Τα χρώματά του είναι εντυπωσιακά. Το κεφάλι, ο λαιμός και η πλάτη έχουν ένα ανοιχτό κιτρινοκαφέ χρώμα, ενώ η κοιλιά, τα φτερά και η ουρά, είναι λευκά

Είναι μεταναστευτικό είδος, φτάνει γύρω στο Μάρτιο και αναχωρεί τον Σεπτέμβριο. Φτιάχνει τη φωλιά του σε θάμνους και δέντρα, μαζί με άλλα είδη ερωδιών. Τα αυγά του είναι γαλαζοπράσινα και τα κλωσσούν μαζί και το αρσενικό και το θηλυκό.

Σταχτοτσικνιάς

Είναι ο μεγαλύτερος ερωδιός της Ελλάδας. Το μήκος του φτάνει τα 90 εκατοστά. Το κεφάλι του είναι λευκό, έχει μακρύ λαιμό και ένα μαύρο λοφίο στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Η ράχη του είναι σταχτιά ενώ το στήθος του είναι λευκωπό με μαύρες ραβδώσεις. Από το μάτι ξεκινάει μία πλατιά μαύρη ράβδωση που καταλήγει στην άκρη του λοφίου του. Το ράμφος του είναι κιτρινωπό,  ίσιο μακρύ και μυτερό.

Ζει σε λίμνες, ποτάμια (εκβολές), λιμνοθάλασσες και φωλιάζει σε μεγάλα δέντρα. Τρέφεται με ψάρια, βατράχια, μικρά θηλαστικά, σκουλήκια, μικρά πουλιά, αλλά και έντομα και πρασινάδα.
Στην Ελλάδα οι μεγαλύτερες αποικίες Σταχτοτσικνιάδων είναι στη Κερκίνη, στο Πόρτο Λάγος.

Νυχτοκόρακας

Ο Νυχτοκόρακας είναι ένας μικρός ερωδιός 50-60 εκατ και 550 γρ περίπου. Έχει κοντό λαιμό και πόδια συγκριτικά με τους άλλους ερωδιούς. Το λοφίο του Νυχτοκόρακα αποτελείται από τρία λευκά φτερά. Το χρώμα του κεφαλιού είναι μαύρο όπως και το πάνω μέρος της πλάτης, ενώ όλη η υπόλοιπη πλάτη και η κοιλιά είναι γκρι. Τα μάτια είναι κόκκινα και το ράμφος μαύρο.

Τα νεαρά έχουν διαφορετικό χρωματισμό. Το κεφάλι, ο λαιμός και το κάτω μέρος είναι καφέ με λευκές λωρίδες ενώ το υπόλοιπο σώμα είναι σκούρο καφέ. Το χρωματισμό των ενηλίκων τον αποκτούν μετά το τρίτο έτος της ηλικίας τους, ενώ δεν έχουν λευκό λοφίο. 

Είναι το μοναδικό νυχτόβιο είδος της οικογένειάς του και τρέφετε κυρίως με μικρά ψάρια, αλλά και με έντομα, σκουλήκια, τρωκτικά. Τη φωλιά τη χτίζει το αρσενικό σε διχάλες δέντρων σε χαμηλό ύψος και όχι σε καλαμιώνες.
Στην Ελλάδα μπορούμε να τον δούμε στη λίμνη Καστοριάς, στις Πρέσπες, στον Αμβρακικό κόλπο, στη Λίμνη Κερκίνη, στο δέλτα Αξιού, στο δέλτα Έβρου και στη λίμνη Βιστονίδα.

Χουλιαρομύτα

Είναι ένα πελαγόμορφο σπάνιο πτηνό λευκού χρώματος με ύψος 85 εκ περίπου. Το ράμφος του είναι μακρύ, και η άκρη του είναι πλατιά σα κουτάλι (χουλιάρη). 

Τρέφεται με ψάρια, μαλάκια, βατράχια, αλλά και αυγά και νεοσσούς μικρότερων πουλιών. Η φωλιά της βρίσκεται σε κλαδιά δέντρων και τα αυγά τα κλωσσούν και οι δύο γονείς. Οι νεοσσοί είναι τυφλοί, γι αυτό και χρειάζονται την φροντίδα των γονιών τους για αρκετές εβδομάδες.

                     

         

Πηγές:
https://poulia4.blogspot.com/
https://el.wikipedia.org/

                      

Λίμνη Κερκίνη

Η Κερκίνη είναι μία τεχνητή λίμνη που σχηματίστηκε με τη δημιουργία φράγματος στο ποταμό Στρυμόνα. Έχει θέα στο βουνό Μπέλες και στην κοιλάδα των Σερρών.

Τα παραποτάμια δάση, τα νούφαρα και η ποικιλία των ψαριών αποτελούν πηγή εισοδήματος για πολλούς κατοίκους της περιοχής. Προστατεύεται από τη σύμβαση Ραμσάρ (=σύμβαση για τους Υγροβιότοπους Διεθνούς Σημασίας που υπογράφηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1971 στην περιοχή Ραμσάρ) και αποτελεί περιοχή του ευρωπαϊκού δικτύου " Natura 2000".

Στην ευρύτερη περιοχή συναντούμε πολλά είδη θηλαστικών όπως το τσακάλι, τον λύκο, την αγριογατα, τη βίδρα, τη νυφίτσα, το ζαρκάδι, το λαγό και το αγριογούρουνο. Στη περιοχή γύρω από τη λίμνη έχουν καταγραφεί περίπου 300 είδη πουλιών. Ο αργυροπελεκάνος και η λαγγόνα (=ο μικρότερος κορμοράνος στο κόσμο) που ζουν εκεί είναι μοναδικά στο κόσμο είδη απειλούμενα με εξαφάνιση.

Συνολικά 10 είδη φωλιάζουν στο παραποτάμιο δάσος

1. Κρυπτοτσινιάς                            6. Νυχτοκόρακας

2. Λευκοτσικνιάς                             7. Χουλιαρομύτα

3. Αργυροτσικνιάς                          8. Λαγγόνα

4. Πορφυροτσικνιάς                       9. Χαλκόκοτα

5. Σταχτοτσικνιάς                           10. Κορμοράνος                               

Στους καλαμιώνες, φωλιάζουν τα:

1. Σκουφοβουτηχτάρι

2. Νανοβουτηχτάρι

3. Μαυροβουτηχτάρι

4. Φαλαρίδα

5. Νερόκοτα

6. και από το 2009 και ο κύκνος

Και τέλος στα φύλλα από νούφαρα και άλλα υδρόβια φυτά φωλιάζουν τα:

1. Μουστακογλάρονο και 

2. Μαυρογλάρονο 

Η λίμνη Κερκίνη μαζί με τη περιοχή του Πόρτο Λάγους είναι η πιο σημαντική περιοχή διαχείμασης του Αργυροπελεκάνου στην Ευρώπη

Αργυροπελεκάνος

Λευκοτσικνιάδες

Σταχτοτσικνιάς

Πηγές:
http://kerkini.gr/panida/
https://poulia4.blogspot.com/

Οχυρό Ρούπελ

Το οχυρό Ρούπελ είναι το μεγαλύτερο συγκρότημα της οχυρωμένης τοποθεσίας κατά μήκος των ελληνοβουλγαρικών συνόρων που έφερε το όνομα Γραμμή Μεταξά, με συνολικό ανάπτυγμα καταφυγίων 1.849 μέτρα και μήκος στοών 4.251 μέτρα. Το Ρούπελ, κατασκευασμένο στις δυτικές αντηρίδες του όρους Τσιγγέλι στον ποταμό Στρυμόνα, μαζί με το οχυρό Παλιουριώνες εξασφάλιζαν τη στενωπό Ρούπελ.

Αποστολή του Συγκροτήματος ήταν η άμυνα επί της οχυρωμένης τοποθεσίας, για την απαγόρευση διέλευσης κατά μήκος του άξονα Κρέσνας – Ρούπελ. Στην ανατολική Κερκίνη υπήρχαν τα οχυρά Ιστίμπεη-Κελκαγιά-Αρπαλούκι-Παλιουριώνες, δύο τάγματα Πεζικού και ένας λόχος προκαλύψεως με ανάλογη αποστολή.

"Φως και σκιά" Έργο Τριαντάφυλλου Βαίτση

Πολυβολείο εισόδου

Είσοδος στις στοές

Στοές

Θάλαμος στρατιωτών

Ιατρείο

Στη κορυφή του οχυρού, στο μνημείο.

Το πολυβόλο του Κυριακίδη Αλέξανδρου. Καταστράφηκε στις 7 Απριλίου του 1941 από Γερμανικό βομβαρδιστικό και βρέθηκε θαμμένο μετά από 20 χρόνια.

Αντιαρματικά Εμπόδια

Η ιστορία του Οχυρού Ρούπελ

Την 1η Μαρτίου 1941, μετά την προσχώρηση της Βουλγαρίας στον Άξονα Γερμανίας-Ιταλίας-Ιαπωνίας, οι γερμανικές δυνάμεις στην περιοχή έναντι της οχυρωμένης τοποθεσίας Κερκίνη-Ρούπελ, ήταν οι 5η και 6η Ορεινές Μεραρχίες (έναντι Κερκίνης), το 125ο Σύνταγμα Επιλέκτων, ενισχυμένο με ένα Τάγμα της 5ης Ορεινής Μεραρχίας (έναντι Ρούπελ) και η 72η Ορεινή Μεραρχία (υψίπεδο Νευροκοπίου).

Από την πλευρά των Γερμανών στο Ρούπελ ενεργεί το εμπειροπόλεμο από τις μάχες της Γραμμής Μαζινό, 125ο Σύνταγμα Πεζικού, μαζί με το 1ο Τάγμα του 100ου Συντάγματος Ορεινών Κυνηγών,με αποστολή να εξουδετερώσουν την άμυνα των οχυρών και να καταλάβουν τη γέφυρα του Στρυμόνα

Η επίθεση των Γερμανών κατά των οχυρών άρχισε την 05:15 της 6ης Απριλίου 1941 με σφοδρό βομβαρδισμό του Πυροβολικού με βλήματα διαφόρων διαμετρημάτων, και από τις 06:00 και με αεροπλάνα κάθετης εφόρμησης (Στούκας), τα οποία αναπτυγμένα σε σχηματισμούς έριχναν βόμβες, κάτω από το τρομερό σφύριγμα των σειρήνων τους.

Με την έναρξη της επίθεσης των Στούκας, ένας γερμανικός ειδικός λόχος, με 18 λέμβους από καουτσούκ, εμφανίστηκε να πλέει στον Στρυμόνα ποταμό. Η προπομπός ομάδα, αποτελούμενη από τρεις λέμβους, καθηλώθηκε σε προτοποθετημένο συρματόπλεγμα. Τα πληρώματα προσπάθησαν να απεμπλέξουν τις βάρκες, αλλά βαλλόμενοι από τα οχυρά Ουσίτα και Παλιουριώνες φονεύθηκαν ή πνίγηκαν. Το βράδυ της 7ης Απριλίου, η 2η Τεθωρακισμένη Γερμανική Μεραρχία έφθασε στα ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα στην περιοχή της λίμνης Δοϊράνης. 

Κατά την 3η ημέρα (8 Απριλίου), παρά την σφοδρή επιθετική προσπάθεια σ’ όλο το μέτωπο και ιδιαίτερα εναντίον των οχυρών Ρούπελ και Παλιουριώνες, τα οχυρά έμειναν ανέπαφα. Οι απώλειες των Γερμανών ήταν τρομακτικές.

Κατά την 4η ημέρα (9 Απριλίου), οι βομβαρδισμοί και οι επιθέσεις επαναλήφθηκαν κυρίως εναντίον των οχυρών Ρούπελ και Παλιουριώνες. Στις 17:00, Γερμανοί κήρυκες, γνωρίζοντας ότι είχε υπογραφεί στη Θεσσαλονίκη η συνθηκολόγηση, ήρθαν στο Ρούπελ και ζήτησαν την παράδοση του οχυρού. Ο Διοικητής του, Ταγματάρχης Γεώργιος Δουράτσος απάντησε ότι «τα οχυρά δεν παραδίδονται, καταλαμβάνονται». Τελικά, η παράδοση του Ρούπελ έγινε την επομένη 10 Απριλίου, στις 06:00, αφού ο διοικητής έλαβε διαταγή κατάπαυσης του πυρός από το Γενικό Στρατηγείο.

Ο Γερμανός συνταγματάρχης που παρέλαβε το οχυρό Ρούπελ, έδωσε συγχαρητήρια στον διοικητή και εξέφρασε τον θαυμασμό και την εκτίμησή του για την αντίσταση και τον ηρωισμό των Ελλήνων στρατιωτών. Οι απώλειες της φρουράς του οχυρού Ρούπελ ανήλθαν σε 44 νεκρούς και 152 τραυματίες.Οι απώλειες των Γερμανών από τις 6 μέχρι τις 10 Απριλίου υπήρξαν σημαντικές και έφτασαν, σύμφωνα με γερμανικές πηγές, σε 555 νεκρούς, 2.134 τραυματίες και 170 αγνοούμενους.