Aigina

Aigina, a photo by Tsavick on Flickr.

Βόρεια του νησιού, είναι κτισμένος ο Ναός της Αθηνάς Αφαίας, μέσα στα πεύκα με θέα
την απέραντη γαλάζια θάλασσα. Είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Σώζονται 24 από τις 34, συνολικά,
κολώνες του ναού. Έχει κτιστεί το 480 π.Χ. μετά τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Περισσότερες πληροφορίες για την Αφαία μας δίνει ο Παυσανίας από κάποιες παραδόσεις της Κρήτης.
Σύμφωνα με αυτές, από το Δία και την Κάρμη γεννήθηκε η Βριτόμαρτις που αγαπούσε πολύ
το κυνήγι και γι' αυτό τη συμπάθησε ιδιαίτερα η θεά Άρτεμις. Την ερωτεύτηκε όμως ο Μίνωας
και για να γλιτώσει από αυτόν έπεσε στη θάλασσα και μπλέχτηκε στα δίχτυα κάποιον ψαράδων
που την πήραν μαζί τους στο καράβι. Εκεί όμως την ερωτεύτηκε ένας από τους ναύτες και έτσι η Βριτόμαρτις αναγκάστηκε και πάλι να πέσει στη θάλασσα για να γλιτώσει και κολυμπώντας βγήκε
στο νησί από όπου περνούσε το καράβι αυτό, την Αίγινα. Η κοπέλα πήρε αμέσως το δρόμο προς το δάσος του νησιού και σιγά σιγά οι ναύτες από το πλοίο την έβλεπαν να χάνεται σαν με κάποια
θεϊκή επέμβαση, και γι' αυτό την ονόμασαν Αφαία (άφαντη - αφανέρωτη).
Όταν έχει καθαρή ατμόσφαιρα βλέπεις το Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο και την Ακρόπολη των Αθηνών. Λένε ότι οι τρεις ναοί σχηματίζουν ένα ισοσκελές τρίγωνο (το ιερό τρίγωνο της αρχαιότητας).

Βόλτα στον Ωρωπό

     Ξεκινήσαμε για μια μονοήμερη διερευνητική εκδρομή στις ακτές του Νότιου Ευβοϊκού. Ειμασταν πολύ τυχεροί, γιατί ο καιρός ήταν πολύ καλός χωρίς υπερβολική ζέστη ή αέρα. Φτασαμε στους Αγιους Αποστόλους, κατεβάσαμε τα ποδήλατα και αρχίσαμε τη βόλτα μας.

     Είχε πάρα πολλά αυτοκίνητα διπλο- τρίπλο- παρκαρισμένα έξω από καταστήματα με αποτέλεσμα να δημιουργείται το αδιαχώρητο στους στενούς δρόμους. Πενήντα μέτρα παρακάτω άπλετος χώρος για παρκάρισμα, αλλά φυσικά κανείς δεν ήθελε να περπατήσει. Η διαδρομή ήταν όλη σε άσφαλτο καλής ποιότητας με ήπιες ανηφοροκατηφορες και αρκετές ευθείες. Κάναμε αρκετές στάσεις, άνετα, γιατί είχε πολύ χώρο στο πλάι του δρόμου. Στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής υπήρχε μεγάλο και άνετο πεζοδρόμιο από την πλευρά της θάλασσας. Τα αυτοκίνητα μας πρόσεχαν γενικώς και μας προσπερνούσαν με αρκετή απόσταση. Είδα και κάποιους που έπασχαν από τη δημοφιλή ασθένεια: δενμπορωναβγαλωτοποδιμουαποτοΓΚΑΖΙ, αλλά ήταν επιπλεγμένη με την κανωοσηπερισσοτερηΦΑΣΑΡΙΑμπορω, οπότε τους ακούγαμε από μακριά και λαμβάναμε εγκαίρως τα μέτρα μας. 

     Είχε πολύ κόσμο που ψάρευε και έκανε μπάνιο και όσο περνούσε η ώρα γινόταν περισσότερος! Με τον ήλιο δεν είχαμε πρόβλημα, γιατί ξεκινώντας πρωί και επιστρέφοντας μεσημέρι είχαμε τον ήλιο συνέχεια στην πλάτη. Όσο για τη θέα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ !!! Δίπλα στη θάλασσα – πιο δίπλα δε γίνεται!!! Κατά μήκος της διαδρομής είχε πάρα πολλά μέρη για φαγητό, είτε πικ νικ είτε ταβέρνες-μεζεδοπωλεία-σουβλατζίδικα κτλπ. Μικρή ένσταση για το νερό. Δεν είναι δυνατόν αυτές οι περιοχές που ΖΟΥΝ από τους επισκέπτες να μην έχουν περάσει ένα δίκτυο με κάποιες βρύσες. Δεν μπορεί να έχει 30 περίπτερα και ούτε μια βρύση από τους Αγίους Αποστόλους μέχρι τον Ωρωπό ! 

    Φτάνοντας στον Ωρωπό, ο δρόμος φαρδαίνει πάρα πολύ και ξεκινάει μια μεγάλη αμμώδης παραλία με καφετέριες, μπαρ κτλπ. Βέβαια όσο φαρδύς κι αν είναι ο δρόμος, 1-2 ανάγωγοι οδηγοί είναι αρκετοί για να τον κλείσουν, αλλά αυτοί υπάρχουν παντού.... Δυστυχώς αυτά τα μέρη έχουν αναπτυχθεί μόνο για ενήλικες, συναντήσαμε μια υποτυπώδη παιδική χαρά στους Αγίους Αποστόλους και άλλη μία εξίσου μικρή στον Ωρωπό. Τα παιδιά ή κανουν μπάνιο ή τρώνε παγωτό καθισμένα δίπλα στους γονείς... Στο δρόμο, μέσα στον Ωρωπό, κανείς δεν εδεινε προτεραιότητα σε κανέναν και στα πεζοδρόμια ( διπλακα, μη φανταστείτε ότι είναι τεράστια) όπου δεν υπήρχαν δέντρα μες τη μέση υπήρχαν μηχανές! Κοινώς " ή θα καθίσεις να μας αφήσεις χρήματα ή θα φύγεις.- "    Καθίσαμε για ένα καφέ-παγωτό στο μαγαζί "Οναρ" που είναι δίπλα στη παιδική χαρά, λίγο πριν το πορθμείο. 

     Αφού ξεκουραστήκαμε λίγο πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Μικρή συμβουλή προς γονείς: τα σουβλάκια τα τάζουμε στην επιστροφή, αλλιώς μένουμε στη μέση !!! Στους Αγιους Αποστόλους καθίσαμε στο "Θαναση" για σουβλάκια. Αργότερα μάθαμε ότι ο νεαρός που μας σέρβιρε είναι φανατικός ποδηλάτης!!!!

     Ήταν μια ωραία βόλτα κοντά στην Αθήνα, που μπορεί να συνδυαστεί και με μπάνιο στη θάλασσα.

Βόλτα στην παραλιακή

     Το δελτίο καιρού έδειχνε 20C στην παραλιακή με άπνοια, η τέλεια ημέρα για ποδήλατο και πικ-νικ δίπλα στη θάλασσα.

     Σταματήσαμε σε αυτό το πάρκινγκ πίσω από το Ναυτικό όμιλο. Εδώ από το μεσημέρι κι ύστερα γεμίζει ο χώρος από μεγάλα τηλεκατευθυνόμενα αυτοκινητάκια. Την ώρα όμως που φτάσαμε ήταν άδειο και ήσυχο!

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

     Συνεχίσαμε κάνοντας μία βόλτα μπροστά από το Αθλητικό Κέντρο Μπιτς Βόλεϋ Φαλήρου ( τα πάντα εγκαταλελειμμένα όπως όλοι ξέρουμε). Ήταν περίπου 10.30 και η παραλία ήταν γεμάτη από ψαράδες που πάλευαν με τα καλάμια. Ειδικά κοντά στο Δέλτα υπήρχε πολύ μεγάλος συνωστισμός! Από κάθε αυτοκίνητο έβγαιναν 4-5 καλάμια! Πολύς εξοπλισμός, κουδουνάκια σημαδούρες δολώματα, χαμός. Αλλά δεν τσίμπαγε τίποτα, καθόντουσαν και ατένιζαν την ήσυχη θάλασσα, Τα ψάρια δεν είχαν όρεξη για πρωινό σνακ!

     Η προσπάθεια να περάσουμε απέναντι δεν ήταν τόσο εύκολη, επειδή υπήρχαν μόνο σκάλες (= ο μπαμπάς σηκώνει τα ποδήλατα όλης της οικογένειας και τα ανεβάζει). Η διαδρομή μέχρι το Ειρήνης και Φιλίας και πίσω ήταν βατή σε τσιμέντο, σε κάποια σημεία είχε αρκετά γυαλιά (από σπασμένα μπουκάλια)και ήθελε προσοχή. Το μόνο σημείο με χώμα και πέτρες ήταν ακριβώς μετά τη γέφυρα και μέχρι να κατεβούμε πάλι στον παραλιακό πεζόδρομο.

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

   

     Γύρω στις 11:00 κάναμε την πρώτη στάση να δούμε τα παιδιά που ξεκινούσαν μάθημα ιστιοπλοΐας. Όση ώρα καθίσαμε για ένα σνακ και ένα χυμό, ξεκίνησαν 4 ομάδες κάνοντας ελιγμούς στο κανάλι πριν ανοιχτούν στη θάλασσα:

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

Μετά από αυτή τη σύντομη στάση προχωρήσαμε προς το Φλοίσβο. Σε κάποιο σημείο μπροστά από τις καφετέριες και τα μαγαζιά υπάρχει μια πινακίδα που υποχρεώνει τους ποδηλάτες να κατεβούν από τα ποδήλατα και να τα σπρώχνουν.  Στο σημείο εκείνο έχει αρκετή κίνηση, και έξω από τα καταστήματα υπάρχουν θέσεις στάθμευσης ποδηλάτων. Επειδή είμασταν οι μόνοι που το κάναμε και όλοι οι υπόλοιποι μας προσπερνούσαν κάνοντας ποδήλατο, ο γιος μου αγανάχτησε και δεν μπορούσε να καταλάβει, πως είναι δυνατόν να μην βλέπει κανείς την πινακίδα. Είναι ακόμα σε αυτή την ηλικία που δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι, υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που αρνούνται να ακολουθήσουν οποιαδήποτε σήματα και πινακίδες, που αφορούν την αρμονική συνύπαρξη όλων.

     Η επόμενη στάση ήταν η παιδική χαρά στο πάρκο Φλοίσβου. Ωραίες εγκαταστάσεις, καθαριότητα και πάρα πολύς κόσμος. Πιτσιρικια όλων των ηλικιών διασκέδαζαν στις εγκαταστάσεις, γονείς έτρεχαν πέρα δώθε, στριγκλιές κραυγές πανικός, γενικώς ωραίες οικογενειακές στιγμές.

     Συνεχίσαμε προς μαρίνα Αλίμου. Η διαδρομή ήταν εύκολη, αλλά ο κόσμος είχε αρχίσει να πυκνώνει και το πεζοδρόμιο αν και μεγάλο άρχισε να γεμίζει από ποδήλατα, πεζούς, καροτσάκια μικροπωλητές, και δρομείς. Στρίβοντας δεξιά στο βενζινάδικο για την μαρίνα Αλίμου, βρεθήκαμε πάλι στο δρόμο, ήταν πιο άνετα αλλά με μεγαλύτερη προσοχή, γιατί τώρα πια είχαμε την παρέα των αυτοκινήτων.

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

Ακριβώς μετά τη μαρίνα υπάρχει ένα μεγάλο πάρκο, με ιδιωτικό παιδότοπο μπροστά και κούνιες από πίσω. Η διαδρομή συνεχίστηκε από την παραλία. Αυτό που έκανε μεγάλη εντύπωση είναι ότι ο παιδότοπος ήταν σχετικά άδειος, ενώ ο πεζόδρομος και το πάρκο ήταν γεμάτο από οικογένειες με παιδιά που έπαιζαν και έκαναν πικ-νικ. Αυτό είναι στο ύψος της στάσης "Καλαμάκι".

     Προχωρήσαμε προς Ζέφυρο με την ελπίδα να βρούμε ένα μέρος που να μας αρέσει για στάση φαγητού, ο μικρός είχε αρχίσει ήδη να διαμαρτύρεται. Είδαμε στο ύψος του Ζέφυρου μια συστάδα δέντρων σε ένα μικρό ακρωτήρι, και σκεφτήκαμε ότι ήταν το ιδανικό μέρος,

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

όμως δεν υπήρχε ελεύθερη πρόσβαση, επειδή ήταν η είσοδος ενός κλαμπ-μπαρ ή εστιατορίου, οπότε συνεχίσαμε προς λουτρά Αλίμου. Αυτό το σημείο ήταν και το πιο επικίνδυνο της διαδρομής, γιατί υπήρχε ένα φανάρι στη θέση "Β" που ήταν συνέχεια πράσινο για τα αυτοκίνητα και τα αυτοκίνητα περνούσαν συνέχεια. Μάλλον κοκκίνιζε μόνο όταν περνούσε τραμ. Εκτός από εμάς υπήρχαν και πολλοί άλλοι ποδηλάτες που κάναν βόλτα και περίμεναν υπομονετικά να περάσουν απέναντι. Πρέπει να αναφέρω ότι ούτε ένας οδηγός δεν σταμάτησε, για να περάσουμε.

     Εκεί είδαμε ένα πολύ ωραίο πάρκο με ξύλινα τραπεζάκια και καθίσματα. Σκεφτήκαμε ότι επιτέλους θα μπορούσαμε να σταματήσουμε για φαγητό, αλλά η είσοδος ήταν κλειστή. Είχε μια συρόμενη πόρτα κλειδωμένη με ένα τεράστιο λουκέτο. Ο χώρος φαινόταν ωραία διαμορφωμένος και καθαρός, παντού ήταν περασμένο ποτιστικό σύστημα, λιθόστρωτοι διάδρομοι έως και θέση στάθμευσης-κλειδώματος ποδηλάτων υπήρχε. Το μόνο που δεν ήταν εμφανές ήταν το σημείο εισόδου.

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

    Σε αυτό τον ωραίο χώρο καθίσαμε να φάμε και τον αφήσαμε ακριβώς όπως τον βρήκαμε: καθαρό και κλειδωμένο!

    Η επιστροφή ήταν εύκολη, γιατί είχαμε τάξει παγωτό, οπότε τα πόδια έβγαλαν φτερά. Ήταν μια πολύ ωραία ημέρα και εμείς καταφέραμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό και να περάσουμε όμορφα με το παιδί μας.

Στη διαδρομή του Sprts tracker υπάρχουν λίγες ακόμα φωτογραφίες, αλλά είναι κακής ποιότητας από το κινητό τηλέφωνο που κατέγραφε τμήματα της διαδρομής.