Τυχαία βρήκα την ιστοσελίδα της "Χρυσαλιδας" και μου κίνησε το ενδιαφέρον το πρόγραμμά τους. Στο διαφημιστικό ανέφεραν ότι θα έχουν ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα, για το σιτάρι και την παρασκευή του ψωμιού. Βρίσκεται αρκετά μακρυά από το σπίτι μας, όμως η ιδέα της επαφής του παιδιού με την παρασκευή, αλλά και την ιστορία του ψωμιού φαινόταν πολύ δελεαστική.
Φτάσαμε πρώτοι και έτσι είχαμε χρόνο για μια βόλτα στον ελαιώνα με τα ποδήλατα.
Φυσικά ο Αντώνης ενδιαφερόταν μόνο για το τιμόνι, γιατί το πετάλι δεν το έφτανε σε καμία περίπτωση, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που έκανε. Αφού κάναμε δύο γύρους με το αμαξάκι (+2 ευρώ) έκανε και ένα γύρο με το πονυ, που συμπεριλαμβανόταν στην τιμή του εισιτηρίου. Η σέλα όμως ήταν μεγάλη και το άλογο μικρό, και έτσι δε στερεωνόταν καλά με αποτέλεσμα να γλιστράει ο Αντώνης και να τον κουβαλάω και εγώ μαζί με το άλογο...... Όταν κατέβηκε μου δήλωσε ότι δεν χρειάζεται να το ξανακάνει ( μάλλον φοβήθηκε).
Η ώρα είχε περάσει, αλλά δεν είχε μαζευτεί ικανοποιητικός αριθμός παιδιών για την ξενάγηση (μόνο εμείς είμασταν), οπότε αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα στο μουσείο, που ουσιαστικά ήταν διάφορα επαγγέλματα και μια ιδέα για το πως ζούσε ο κόσμος παλαιότερα. Ένα από τα εκθέματα ήταν " ο φωτογράφος". Όταν ρώτησα τον Αντώνη τι νομίζει ότι κάνει αυτός ο άνθρωπος μου απάντησε ότι έχει κάμερα και τραβάει βίντεο.... ούτε καν πήγε το μυαλό του ότι θα μπορούσε να υπάρχει τοοοοοσο μεγάλη φωτογραφική μηχανή !!!!
Μετά είδαμε το ράφτη και τον αργαλειό, όπου του εξήγησα ότι κάποτε δεν υπήρχαν καταστήματα με έτοιμα ρούχα, ούτε πληθώρα υφασμάτων. Όλες αυτές οι δουλειές γίνονταν με πολύ κόπο και υπήρχαν άνθρωποι που ασχολούνταν αποκλειστικά με αυτό. Είδαμε τον ξυλουργό και τον ακονιστή, τον ταχυδρόμο με το ποδήλατο και τον κουρέα με τα ξυράφια.... Όση ώρα του εξηγούσα τον έβλεπα που γινόταν ολοένα και πιο σκυθρωπός, μέχρι που φτάσαμε στο νερουλά! Όταν άκουσε ότι δεν είχαν νερό στα σπίτια τους και ότι κάποιος πήγαινε και έπαιρνε νερό από το πηγάδι και το μοίραζε στα σπίτια μέσα σε πιθάρια με ένα κάρο απελπίστηκε. Στη φωτογραφία είναι με σκυμμένο το κεφάλι και δεν του είπα καν να χαμογελάσει, γιατί ήθελα και οι δυο μας να θυμόμαστε αυτή την ημέρα, για το μεγαλύτερο μάθημα που μπορούσε να πάρει ένα παιδί 6 ετών. Όταν τον έβγαλα φωτογραφία τον ρώτησα πως του φαινόταν η ζωή των ανθρώπων και εκείνος μου απάντησε χωρίς δισταγμό "Δύσκολη".......
Ρίξαμε μια σύντομη ματιά σε ένα πατητήρι, δεν το αναλύσαμε όμως, γιατί θα θα πάμε ξανά τον Σεπτέμβρη να παρακολουθήσουμε τη διαδικασία παραγωγής κρασιού.
Και αυτό το μηχάνημα είναι ένα εκκοκκιστήριο καλαμποκιού. Ήταν από τα πιο σύνθετα ποδοκίνητα εκκοκκιστήρια, γιατί ξεχώριζε τη φλούδα, τους άξονες και τα σπόρια και τα έβγαζε χωριστά.
Αφού είχαμε σχεδόν τελειώσει την περιήγηση στα εκθέματα ακούσαμε το καμπανάκι για να ξεκινήσουμε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Το πρώτο στάδιο ήταν το θέρισμα, όπου είδαν τα δρεπάνια, και μετά από μια συνοπτική παρουσίαση δοκίμασαν όλα τα παιδιά να θερίσουν. Μετά πήραν τα χερόβολα και τα δεμάτια και τα μετέφεραν στο πέτρινο αλώνι.
Η γαϊδουρίτσα είχε ξετρελαθεί από τη χαρά της, γιατί μετά από κάθε αλώνισμα έχει τάισμα με ψωμάκι
Αφού τελειώσαμε με το αλώνισμα μάθαμε για το λίχνισμα, και το άλεσμα που γινόταν σε νερόμυλους.
Τέλος όσοι είχαν μικρά χωράφια με λίγη σοδειά, δεν μπορούσαν να πάνε στο νερόμυλο και άλεθαν το σιτάρι και το καλαμπόκι σε χειροκίνητες μυλόπετρες στο σπίτι. Τα παιδιά άλεσαν με μεγάλη επιτυχία σπασμένο καλαμπόκι και μετά με έτοιμο ζυμάρι που τους έδωσαν έφτιαξαν ψωμάκι !!!
Η ξενάγηση τελείωσε με μια βόλτα με το τρενάκι του πάρκου!
Η γενική εντύπωση που μου άφησε ήταν καλή. Το προσωπικό ήταν ευγενέστατο και υπομονετικό με τα παιδιά και όλοι οι χώροι ήταν καθαροί και περιποιημένοι. Ευχαρίστως θα ξαναπάμε, γιατί κάνουν σοβαρή δουλειά με κέφι και μεράκι και ο Αντώνης εκτός από το ψωμί έμαθε και ότι η τεχνολογία που χρησιμοποιεί κάθε ημέρα δεν ήταν πάντα δεδομένη......
Πολιτιστικό πάρκο "Χρυσαλιδα"
Προβολή Χρυσαλιδα σε χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους
Αναρτήσεις
