Βόλτα στην παραλιακή

     Το δελτίο καιρού έδειχνε 20C στην παραλιακή με άπνοια, η τέλεια ημέρα για ποδήλατο και πικ-νικ δίπλα στη θάλασσα.

     Σταματήσαμε σε αυτό το πάρκινγκ πίσω από το Ναυτικό όμιλο. Εδώ από το μεσημέρι κι ύστερα γεμίζει ο χώρος από μεγάλα τηλεκατευθυνόμενα αυτοκινητάκια. Την ώρα όμως που φτάσαμε ήταν άδειο και ήσυχο!

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

     Συνεχίσαμε κάνοντας μία βόλτα μπροστά από το Αθλητικό Κέντρο Μπιτς Βόλεϋ Φαλήρου ( τα πάντα εγκαταλελειμμένα όπως όλοι ξέρουμε). Ήταν περίπου 10.30 και η παραλία ήταν γεμάτη από ψαράδες που πάλευαν με τα καλάμια. Ειδικά κοντά στο Δέλτα υπήρχε πολύ μεγάλος συνωστισμός! Από κάθε αυτοκίνητο έβγαιναν 4-5 καλάμια! Πολύς εξοπλισμός, κουδουνάκια σημαδούρες δολώματα, χαμός. Αλλά δεν τσίμπαγε τίποτα, καθόντουσαν και ατένιζαν την ήσυχη θάλασσα, Τα ψάρια δεν είχαν όρεξη για πρωινό σνακ!

     Η προσπάθεια να περάσουμε απέναντι δεν ήταν τόσο εύκολη, επειδή υπήρχαν μόνο σκάλες (= ο μπαμπάς σηκώνει τα ποδήλατα όλης της οικογένειας και τα ανεβάζει). Η διαδρομή μέχρι το Ειρήνης και Φιλίας και πίσω ήταν βατή σε τσιμέντο, σε κάποια σημεία είχε αρκετά γυαλιά (από σπασμένα μπουκάλια)και ήθελε προσοχή. Το μόνο σημείο με χώμα και πέτρες ήταν ακριβώς μετά τη γέφυρα και μέχρι να κατεβούμε πάλι στον παραλιακό πεζόδρομο.

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

   

     Γύρω στις 11:00 κάναμε την πρώτη στάση να δούμε τα παιδιά που ξεκινούσαν μάθημα ιστιοπλοΐας. Όση ώρα καθίσαμε για ένα σνακ και ένα χυμό, ξεκίνησαν 4 ομάδες κάνοντας ελιγμούς στο κανάλι πριν ανοιχτούν στη θάλασσα:

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

Μετά από αυτή τη σύντομη στάση προχωρήσαμε προς το Φλοίσβο. Σε κάποιο σημείο μπροστά από τις καφετέριες και τα μαγαζιά υπάρχει μια πινακίδα που υποχρεώνει τους ποδηλάτες να κατεβούν από τα ποδήλατα και να τα σπρώχνουν.  Στο σημείο εκείνο έχει αρκετή κίνηση, και έξω από τα καταστήματα υπάρχουν θέσεις στάθμευσης ποδηλάτων. Επειδή είμασταν οι μόνοι που το κάναμε και όλοι οι υπόλοιποι μας προσπερνούσαν κάνοντας ποδήλατο, ο γιος μου αγανάχτησε και δεν μπορούσε να καταλάβει, πως είναι δυνατόν να μην βλέπει κανείς την πινακίδα. Είναι ακόμα σε αυτή την ηλικία που δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι, υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που αρνούνται να ακολουθήσουν οποιαδήποτε σήματα και πινακίδες, που αφορούν την αρμονική συνύπαρξη όλων.

     Η επόμενη στάση ήταν η παιδική χαρά στο πάρκο Φλοίσβου. Ωραίες εγκαταστάσεις, καθαριότητα και πάρα πολύς κόσμος. Πιτσιρικια όλων των ηλικιών διασκέδαζαν στις εγκαταστάσεις, γονείς έτρεχαν πέρα δώθε, στριγκλιές κραυγές πανικός, γενικώς ωραίες οικογενειακές στιγμές.

     Συνεχίσαμε προς μαρίνα Αλίμου. Η διαδρομή ήταν εύκολη, αλλά ο κόσμος είχε αρχίσει να πυκνώνει και το πεζοδρόμιο αν και μεγάλο άρχισε να γεμίζει από ποδήλατα, πεζούς, καροτσάκια μικροπωλητές, και δρομείς. Στρίβοντας δεξιά στο βενζινάδικο για την μαρίνα Αλίμου, βρεθήκαμε πάλι στο δρόμο, ήταν πιο άνετα αλλά με μεγαλύτερη προσοχή, γιατί τώρα πια είχαμε την παρέα των αυτοκινήτων.

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

Ακριβώς μετά τη μαρίνα υπάρχει ένα μεγάλο πάρκο, με ιδιωτικό παιδότοπο μπροστά και κούνιες από πίσω. Η διαδρομή συνεχίστηκε από την παραλία. Αυτό που έκανε μεγάλη εντύπωση είναι ότι ο παιδότοπος ήταν σχετικά άδειος, ενώ ο πεζόδρομος και το πάρκο ήταν γεμάτο από οικογένειες με παιδιά που έπαιζαν και έκαναν πικ-νικ. Αυτό είναι στο ύψος της στάσης "Καλαμάκι".

     Προχωρήσαμε προς Ζέφυρο με την ελπίδα να βρούμε ένα μέρος που να μας αρέσει για στάση φαγητού, ο μικρός είχε αρχίσει ήδη να διαμαρτύρεται. Είδαμε στο ύψος του Ζέφυρου μια συστάδα δέντρων σε ένα μικρό ακρωτήρι, και σκεφτήκαμε ότι ήταν το ιδανικό μέρος,

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

όμως δεν υπήρχε ελεύθερη πρόσβαση, επειδή ήταν η είσοδος ενός κλαμπ-μπαρ ή εστιατορίου, οπότε συνεχίσαμε προς λουτρά Αλίμου. Αυτό το σημείο ήταν και το πιο επικίνδυνο της διαδρομής, γιατί υπήρχε ένα φανάρι στη θέση "Β" που ήταν συνέχεια πράσινο για τα αυτοκίνητα και τα αυτοκίνητα περνούσαν συνέχεια. Μάλλον κοκκίνιζε μόνο όταν περνούσε τραμ. Εκτός από εμάς υπήρχαν και πολλοί άλλοι ποδηλάτες που κάναν βόλτα και περίμεναν υπομονετικά να περάσουν απέναντι. Πρέπει να αναφέρω ότι ούτε ένας οδηγός δεν σταμάτησε, για να περάσουμε.

     Εκεί είδαμε ένα πολύ ωραίο πάρκο με ξύλινα τραπεζάκια και καθίσματα. Σκεφτήκαμε ότι επιτέλους θα μπορούσαμε να σταματήσουμε για φαγητό, αλλά η είσοδος ήταν κλειστή. Είχε μια συρόμενη πόρτα κλειδωμένη με ένα τεράστιο λουκέτο. Ο χώρος φαινόταν ωραία διαμορφωμένος και καθαρός, παντού ήταν περασμένο ποτιστικό σύστημα, λιθόστρωτοι διάδρομοι έως και θέση στάθμευσης-κλειδώματος ποδηλάτων υπήρχε. Το μόνο που δεν ήταν εμφανές ήταν το σημείο εισόδου.

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

    Σε αυτό τον ωραίο χώρο καθίσαμε να φάμε και τον αφήσαμε ακριβώς όπως τον βρήκαμε: καθαρό και κλειδωμένο!

    Η επιστροφή ήταν εύκολη, γιατί είχαμε τάξει παγωτό, οπότε τα πόδια έβγαλαν φτερά. Ήταν μια πολύ ωραία ημέρα και εμείς καταφέραμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό και να περάσουμε όμορφα με το παιδί μας.

Στη διαδρομή του Sprts tracker υπάρχουν λίγες ακόμα φωτογραφίες, αλλά είναι κακής ποιότητας από το κινητό τηλέφωνο που κατέγραφε τμήματα της διαδρομής.