Βόλτα στη Νέα Μάκρη

     Αυτό το Σάββατο, αποφασίσαμε να πάμε για πικ-νικ στη Νέα Μάκρη. Επειδή η σημερινή εκδρομή περιλάμβανε μαγείρεμα στη φύση οι προετοιμασίες ξεκίνησαν από νωρίς. Το κρέας έτοιμο κομμένο με πάγο για να μην ταλαιπωρηθεί, και μετά ότι άλλο χρειαζόταν για το μαγείρεμα! Όλα φυσικά, μαζί με τα νερά - δεκατιανά - χυμούς χώρεσαν μέσα στην T-Bag ου Brompton η οποία με 30 λίτρα χωρητικότητα, χωράει όλα τα απαραίτητα για μια μονοήμερη οικογενειακή εκδρομή!!!!!

     Φτάσαμε γύρω στις 11:00, ο δρόμος δεν είχε ιδιαίτερη κίνηση, υποθέσαμε ότι όσοι είχαν εξοχικά στην ευρύτερη περιοχή είχαν φύγει από Παρασκευή απόγευμα. Στο λιμάνι είχε ησυχία με πολλές κενές θέσεις για στάθμευση. Φαινόταν σαν, ο κόσμος να μην είχε ξυπνήσει ακόμα. Λίγες μαμάδες με καροτσάκια, κανένας μικροπωλητής, ελάχιστοι να κάνουν τρέξιμο και 2-3 ποδήλατα.

     Το δεκατιανό μας το φάγαμε στο μώλο, αφού τιμήσαμε τις δύο παιδικές χαρές, που συναντήσαμε και τα υπαίθρια όργανα γυμναστικής ενηλίκων.
   

     Η θάλασσα ήταν πολύ ήρεμη και είχε μόνο ένα πολύ ελαφρύ αεράκι, κι η θερμοκρασία γύρω στους 20 βαθμούς, ιδανικές συνθήκες για βόλτα στην παραλία.











     Ξεκινήσαμε με προορισμό την παιδική χαρά στη παραλία Μαραθώνα. Χρησιμοποιήσαμε την παραλιακή όσο υπήρχε δρόμος και μετά βγήκαμε στην οδ. Ποσειδώνος. μέχρις ότου ξαναβρούμε τον παραλιακό δρόμο. Την λεωφ Ποσειδώνος διαδέχτηκε η οδ Χρυσής ακτής που σταμάταγε αιφνιδίως πάνω στη μάντρα ενός σπιτιού!  Τα αυτοκίνητα που συναντήσαμε πήγαιναν με χαμηλή ταχύτητα και γενικώς μας πρόσεχαν. Μείωναν ταχύτητα και κρατούσαν απόσταση ασφαλείας όταν μας προσπερνούσαν. Κοντά όμως στην παραλία Μαραθώνα η κίνηση ήταν περισσότερη, και τα αυτοκίνητα λιγότερο φιλικά, μάλλον είχαν αρχίσει να κατεβαίνουν για να πιάσουν θέση για ψαράκι στις ταβέρνες. Η παιδική χαρά της παραλίας Μαραθώνα βρίσκεται μπροστά στη κεντρική πλατεία και είναι στρωμένη με άμμο. Επειδή ο καιρός ήταν πολύ καλός σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραία να βγάλει τα παπούτσια και να περπατήσει ξυπόλητος ο γιος μου, όμως, κάποιοι γονείς που ήταν ήδη εκεί, μας ενημέρωσαν ότι υπάρχουν διάσπαρτα γυαλιά από σπασμένα μπουκάλια. Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι να καταλάβω τι ακριβώς υπάρχει μέσα στο κεφάλι ενός ανθρώπου που σπάει μπουκάλια σε μια παιδική χαρά με άμμο, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ μεγάλο.
     Η ώρα ήταν προχωρημένη και έπρεπε να βρούμε ένα κατάλληλο μέρος για να φάμε. Σε αυτό το σημείο κόβετε πάλι ο δρόμος οριστικά και είναι τέλεια, επειδή έχει ησυχία, και δεν περνούν αυτοκίνητα:


Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

Οπότε σταματήσαμε και αρχίσαμε το μαγείρεμα:

     Μόλις ανακτήσαμε δυνάμεις, ξεκινήσαμε για το Κωπηλατοδρόμιο. Η διαδρομή ήταν ανάμεσα από σπίτια και κτήματα. Ο δρόμος είναι αρκετά φαρδύς, έχει όμως πολλές στροφές με μικρή ορατότητα. Το σημείο που διασχίσαμε τη λεωφ Σχοινιά, για να περάσουμε απέναντι θέλει προσοχή, γιατί τα αυτοκίνητα αναπτύσσουν μεγάλες ταχύτητες. Σε όλη τη διαδρομή, αλλά και μέσα στο Κωπηλατοδρόμιο συναντήσαμε πάρα πολλούς ποδηλάτες που κάναν βόλτα ανά μικρές ομάδες. Όταν  κάναμε τα πρώτα 2,5 χλμ και γυρίσαμε για να ολοκληρώσουμε το κύκλο διαπιστώσαμε ότι ο αέρας είχε αγριέψει και τον είχαμε κατά μέτωπο. Αυτό έκανε ιδιαίτερα κουραστική την επιστροφή, δεδομένου ότι και οι δύο είμασταν κουρασμένοι και έπρεπε να δουλέψουμε με ομαδικό πνεύμα, και καλή τεχνική ώστε να καταφέρουμε να γυρίσουμε πίσω. Ήταν τέτοια η κούραση του μικρού, που όταν επιστρέψαμε στη Νέα Μάκρη μου ζήτησε να πάμε κατευθείαν στο αυτοκίνητο για επιστροφή!

Βόλτα στην παραλιακή

     Το δελτίο καιρού έδειχνε 20C στην παραλιακή με άπνοια, η τέλεια ημέρα για ποδήλατο και πικ-νικ δίπλα στη θάλασσα.

     Σταματήσαμε σε αυτό το πάρκινγκ πίσω από το Ναυτικό όμιλο. Εδώ από το μεσημέρι κι ύστερα γεμίζει ο χώρος από μεγάλα τηλεκατευθυνόμενα αυτοκινητάκια. Την ώρα όμως που φτάσαμε ήταν άδειο και ήσυχο!

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

     Συνεχίσαμε κάνοντας μία βόλτα μπροστά από το Αθλητικό Κέντρο Μπιτς Βόλεϋ Φαλήρου ( τα πάντα εγκαταλελειμμένα όπως όλοι ξέρουμε). Ήταν περίπου 10.30 και η παραλία ήταν γεμάτη από ψαράδες που πάλευαν με τα καλάμια. Ειδικά κοντά στο Δέλτα υπήρχε πολύ μεγάλος συνωστισμός! Από κάθε αυτοκίνητο έβγαιναν 4-5 καλάμια! Πολύς εξοπλισμός, κουδουνάκια σημαδούρες δολώματα, χαμός. Αλλά δεν τσίμπαγε τίποτα, καθόντουσαν και ατένιζαν την ήσυχη θάλασσα, Τα ψάρια δεν είχαν όρεξη για πρωινό σνακ!

     Η προσπάθεια να περάσουμε απέναντι δεν ήταν τόσο εύκολη, επειδή υπήρχαν μόνο σκάλες (= ο μπαμπάς σηκώνει τα ποδήλατα όλης της οικογένειας και τα ανεβάζει). Η διαδρομή μέχρι το Ειρήνης και Φιλίας και πίσω ήταν βατή σε τσιμέντο, σε κάποια σημεία είχε αρκετά γυαλιά (από σπασμένα μπουκάλια)και ήθελε προσοχή. Το μόνο σημείο με χώμα και πέτρες ήταν ακριβώς μετά τη γέφυρα και μέχρι να κατεβούμε πάλι στον παραλιακό πεζόδρομο.

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

   

     Γύρω στις 11:00 κάναμε την πρώτη στάση να δούμε τα παιδιά που ξεκινούσαν μάθημα ιστιοπλοΐας. Όση ώρα καθίσαμε για ένα σνακ και ένα χυμό, ξεκίνησαν 4 ομάδες κάνοντας ελιγμούς στο κανάλι πριν ανοιχτούν στη θάλασσα:

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

Μετά από αυτή τη σύντομη στάση προχωρήσαμε προς το Φλοίσβο. Σε κάποιο σημείο μπροστά από τις καφετέριες και τα μαγαζιά υπάρχει μια πινακίδα που υποχρεώνει τους ποδηλάτες να κατεβούν από τα ποδήλατα και να τα σπρώχνουν.  Στο σημείο εκείνο έχει αρκετή κίνηση, και έξω από τα καταστήματα υπάρχουν θέσεις στάθμευσης ποδηλάτων. Επειδή είμασταν οι μόνοι που το κάναμε και όλοι οι υπόλοιποι μας προσπερνούσαν κάνοντας ποδήλατο, ο γιος μου αγανάχτησε και δεν μπορούσε να καταλάβει, πως είναι δυνατόν να μην βλέπει κανείς την πινακίδα. Είναι ακόμα σε αυτή την ηλικία που δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι, υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που αρνούνται να ακολουθήσουν οποιαδήποτε σήματα και πινακίδες, που αφορούν την αρμονική συνύπαρξη όλων.

     Η επόμενη στάση ήταν η παιδική χαρά στο πάρκο Φλοίσβου. Ωραίες εγκαταστάσεις, καθαριότητα και πάρα πολύς κόσμος. Πιτσιρικια όλων των ηλικιών διασκέδαζαν στις εγκαταστάσεις, γονείς έτρεχαν πέρα δώθε, στριγκλιές κραυγές πανικός, γενικώς ωραίες οικογενειακές στιγμές.

     Συνεχίσαμε προς μαρίνα Αλίμου. Η διαδρομή ήταν εύκολη, αλλά ο κόσμος είχε αρχίσει να πυκνώνει και το πεζοδρόμιο αν και μεγάλο άρχισε να γεμίζει από ποδήλατα, πεζούς, καροτσάκια μικροπωλητές, και δρομείς. Στρίβοντας δεξιά στο βενζινάδικο για την μαρίνα Αλίμου, βρεθήκαμε πάλι στο δρόμο, ήταν πιο άνετα αλλά με μεγαλύτερη προσοχή, γιατί τώρα πια είχαμε την παρέα των αυτοκινήτων.

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

Ακριβώς μετά τη μαρίνα υπάρχει ένα μεγάλο πάρκο, με ιδιωτικό παιδότοπο μπροστά και κούνιες από πίσω. Η διαδρομή συνεχίστηκε από την παραλία. Αυτό που έκανε μεγάλη εντύπωση είναι ότι ο παιδότοπος ήταν σχετικά άδειος, ενώ ο πεζόδρομος και το πάρκο ήταν γεμάτο από οικογένειες με παιδιά που έπαιζαν και έκαναν πικ-νικ. Αυτό είναι στο ύψος της στάσης "Καλαμάκι".

     Προχωρήσαμε προς Ζέφυρο με την ελπίδα να βρούμε ένα μέρος που να μας αρέσει για στάση φαγητού, ο μικρός είχε αρχίσει ήδη να διαμαρτύρεται. Είδαμε στο ύψος του Ζέφυρου μια συστάδα δέντρων σε ένα μικρό ακρωτήρι, και σκεφτήκαμε ότι ήταν το ιδανικό μέρος,

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

όμως δεν υπήρχε ελεύθερη πρόσβαση, επειδή ήταν η είσοδος ενός κλαμπ-μπαρ ή εστιατορίου, οπότε συνεχίσαμε προς λουτρά Αλίμου. Αυτό το σημείο ήταν και το πιο επικίνδυνο της διαδρομής, γιατί υπήρχε ένα φανάρι στη θέση "Β" που ήταν συνέχεια πράσινο για τα αυτοκίνητα και τα αυτοκίνητα περνούσαν συνέχεια. Μάλλον κοκκίνιζε μόνο όταν περνούσε τραμ. Εκτός από εμάς υπήρχαν και πολλοί άλλοι ποδηλάτες που κάναν βόλτα και περίμεναν υπομονετικά να περάσουν απέναντι. Πρέπει να αναφέρω ότι ούτε ένας οδηγός δεν σταμάτησε, για να περάσουμε.

     Εκεί είδαμε ένα πολύ ωραίο πάρκο με ξύλινα τραπεζάκια και καθίσματα. Σκεφτήκαμε ότι επιτέλους θα μπορούσαμε να σταματήσουμε για φαγητό, αλλά η είσοδος ήταν κλειστή. Είχε μια συρόμενη πόρτα κλειδωμένη με ένα τεράστιο λουκέτο. Ο χώρος φαινόταν ωραία διαμορφωμένος και καθαρός, παντού ήταν περασμένο ποτιστικό σύστημα, λιθόστρωτοι διάδρομοι έως και θέση στάθμευσης-κλειδώματος ποδηλάτων υπήρχε. Το μόνο που δεν ήταν εμφανές ήταν το σημείο εισόδου.

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

    Σε αυτό τον ωραίο χώρο καθίσαμε να φάμε και τον αφήσαμε ακριβώς όπως τον βρήκαμε: καθαρό και κλειδωμένο!

    Η επιστροφή ήταν εύκολη, γιατί είχαμε τάξει παγωτό, οπότε τα πόδια έβγαλαν φτερά. Ήταν μια πολύ ωραία ημέρα και εμείς καταφέραμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό και να περάσουμε όμορφα με το παιδί μας.

Στη διαδρομή του Sprts tracker υπάρχουν λίγες ακόμα φωτογραφίες, αλλά είναι κακής ποιότητας από το κινητό τηλέφωνο που κατέγραφε τμήματα της διαδρομής.